Resultado Editorial "Heraclon / storybox.pl" em Militar

Przez całe lata nie wolno było o nich mówić. Teraz również nie dla wszystkich są bohaterami "wygodnymi”. Polacy wypędzeni przez bolszewików ze swych domów i małych ojczyzn na Kresach. Symbolem ich gehenny jest pociąg. Długi, upiorny, ciągnący się niemal w nieskończoność. Wiozący ich bydlęcymi wagonami do piekła – w syberyjską tajgę i stepy Kazachstanu. Dla większości była to podróż bez powrotu.

RYZYKOWALI WSZYSTKO: ŻYCIE WŁASNE I SWOICH BLISKICH, SWOICH SĄSIADÓW I CAŁYCH WSI, BY RATOWAĆ ŻYDÓW, często zaledwie znajomych lub nawet zupełnie sobie obcych. Wojna splotła ich losy tak, że – jak pisze Autorka – stali się syjamskimi braćmi, zrośniętymi nie ciałem tylko groźbą śmierci. Wydawałoby się – na zawsze. Ale czy tak było? Czy wybawiony stawał się wybawcą, kiedy po wojnie ich losy się odwróciły? AUTORKA DOTARŁA DO UCZESTNIKÓW TAMTYCH WYDARZEŃ, PRZEPROWADZIŁA DZIESIĄTKI ROZMÓW, ZDOBYŁA UNIKATOWE ZDJĘCIA, LISTY I DOKUMENTY.

"At the Mercy of Strangers" is an important addition to Holocaust literature for a number of reasons. It is a document about the survival of one individual and her two children. As a first hand account about survival during the Holocaust, it offers unique insight. It also documents how Polish friends, acquaintances and even strangers helped to ensure the survival of one Jewish family during the bleak days of the Holocaust. These acts of bravery are fully documented, and the 'mercy of strangers' must not be forgotten.

Declassified government records shed additional light on the cancellation and subsequent destruction of the Avro Arrow. The controversial cancellation of the Avro Arrow - an extraordinary achievement of Canadian military aviation - continues to fire debate today. When the program was scrapped in 1959, all completed aircraft and those awaiting assembly were destroyed, along with tooling and technical information. Was abandoning the program the right decision? Did Canada lose more than it gained?

Kate Armstrong was an ordinary young woman eager to leave an abusive childhood behind her when she became the first female cadet admitted to the Royal Military College of Canada. As she struggled for survival in the ultimate boys’ club, she called on her fierce and humourous spirit to push back against the whims of a domineering and patriarchal organization. Later in life, feeling unfulfilled in her post-military career, she realized that finding her true path forward meant she had to go back to the beginning and revisit the truth of what she had experienced all those years ago.

KIEDY BARBIE WCHODZIŁ DO CELI, CZUŁAM, JAKBYM MIAŁA DO CZYNIENIA Z ROZWŚCIECZONYM ZWIERZĘCIEM, A NIE CZŁOWIEKIEM. Klaus Barbie – Rzeźnik z Lyonu. Dowódca Gestapo w Lyonie słynął z niebywałego okrucieństwa: mordów, gwałtów i tortur. Posłał do komór gazowych w Auschwitz 44 żydowskich dzieci i tysiące dorosłych, pojmał i zakatował Jeana Moulina – bohatera, organizatora tajnej armii francuskich bojowników. Po wojnie Klaus Barbie, poszukiwany przez cały świat... zniknął. Nieoczekiwany zwrot akcji nastąpił w roku 1970, gdy ktoś rozpoznał gestapowca w gazecie: nazista ukrywał się w Boliwii pod nazwiskiem Altmann.

Koledzy z Polskiej Armii na Zachodzie mówili o nich „PESTKI” (od Pomocniczej Służby Kobiet). Miłości, przyjaźnie, codzienne kłopoty. PESTKI po wojnie wylądowały w różnych zakątkach globu; w Afryce, w Australii, w Szkocji, Kanadzie i na Podkarpaciu. Losy 19 dzielnych kobiet, które wyrwały się ze Związku Sowieckiego i razem z II Korpusem polskim przeszły cały szlak bojowy. „Byłam jedną z pierwszych ochotniczek wcielonych do Pomocniczej Służby Kobiet. Dostałam mundur. Wreszcie czysta, syta i ubrana w coś innego niż łachmany.

Reinhard Heydrich, Pieter Nicolaas Menten, Otto Gustav Wächter – czy pasja kolekcjonerska i osobisty udział w zbrodniach wojennych to jedyne wspólne mianowniki biografii nazistowskich oficerów? Kontynuacja bestsellera Magdaleny Ogórek „Lista Wächtera. Generał SS, który ograbił Kraków”.

Bohaterowie i legendarni dowódcy. Po wojnie nie mogli wrócić do Polski. Dawny sojusznik – Wielka Brytania – przestał życzliwie traktować wojennych uchodźców w mundurach. Przestali być potrzebni. Aby utrzymać rodziny, kawalerowie orderu Virtuti zostawali barmanami, tapicerami i nocnymi cieciami. Na londyńskiej paradzie zwycięstwa w 1946 roku, w której obok Anglików i Amerykanów maszerowali nawet sanitariusze z Fidżi i oddziały robocze z Seszeli, zabrakło Polaków. Rząd Jego Królewskiej Mości na dwa tygodnie przed defiladą rozwiązał Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie.

Oporem mogło być wszystko, bo wszystko było zabronione. Oporem stawała się każda działalność, która stwarzała wrażenie, że więźniowi pozostało coś z dawnej osobowości i indywidualności. KL Auschwitz to bezmiar ludzkiego cierpienia, poniżenie, rozpad osobowości i heroiczne próby ocalenia własnej tożsamości. Świat odwróconego Dekalogu. Świat odwróconych ludzkich wartości. Świat bez nadziei, bez litości dla innych, świat bez Boga. Przykazaniami tego świata było: "zabijaj", "kradnij" albo też "mów fałszywe świadectwo".