Títulos em Psicológico

Stefan Zweig, “Korku”da günlük yaşamın sıradan görünen perdesi arkasında saklanan endişeleri çarpıcı bir şekilde işliyor. Ufak bir hatanın insanın tüm dengesini nasıl altüst edebileceğini, en beklenmedik anlarda nasıl bir hesaplaşmaya dönüşebileceğini gösteriyor. Evlilik, toplum baskısı ve vicdan arasındaki zorlu mücadelede, kahramanımızın korkularını adım adım soluyor; her sayfada onunla birlikte çıkış yolu arıyoruz. Zweig’in üslubu, duygu yoğunluğunu yavaş yavaş artırarak okuru hikâyenin içine çekiyor ve karakterin çırpınışını paylaşmamızı sağlıyor.

Kızıl, derin duyguların, sırların ve dramatik olayların gölgesinde gelişen bir aşk hikayesini anlatıyor. İki farklı dünyadan gelen iki insanın, imkansız görünen bir bağ kurarak birbirlerine olan tutkularını keşfetmeleri… Ancak, geçmişin gölgeleri ve toplumsal baskılar, onların mutluluğunu tehdit ediyor.

Esirlikten kurtulan ama hürriyetin tadına varamayan Cengiz Dağcı'yı anlatır. "Yurdunu kaybeden adam için hürriyetin bile bir manası kalmadığını şimdi anlıyorum. İçinde doğduğum, gülüp oynadığım yerlerde benim dilim konuşulmuyor artık. Bir zamanlar, o topraklarda dilimi konuşan insanların ne olduklarını da bilmiyorum. Son fırtına, ağacı devirdi. Bizler, uçurduğu birkaç yaprak, boşlukta yolunu şaşırmış, ümitsiz ve şaşkın, meçhul bir geleceğe doğru, yalpa vurup duruyoruz.

'Ağlamak uğradığımız felaketlere karşı vücudumuzda kalan gücün çığlığıdır. Ağlayamadığımız zamanlar, bizde o gücün de yok olduğu zamanlardır ki onun yerine geçen etkili sessizlik, en şiddetli acının yarattığı göz yaşlarından daha yakıcıdır. Dilber artık kaçacak, artık firar edecek, fakat gecenin devlere mahsus müthiş azametli siyah kanatlarının altı böyle küçük bir mahluk için güvenli olamaz. Gidecek ama nereye? Kendince meçhul olan bir kuvvetin şevkiyle bir şey arayacak...

Aynı kişi gündüz saygın ve ünlü bir doktor, geceleri ise bir serseri ya da katil olabilir mi? Ya da insanın içinden kötülüğü çıkarıp, sadece iyiliği bırakabilseydik ne olurdu? Bu mümkün müydü? Yayınlandığı dönem çok ses getiren ünlü yapıtın birçok tiyatro, müzikal ve film uyarlamaları da yapıldı. Şimdi ise Seslekitap kalitesiyle sizinle, iyi dinlemeler!

"Bana, 'Sen kimsin?' diye sormayın. Ömrü azıcık kalmış bir HİÇ'im. Ben, hiçbir şeyim, hiçbir şeyim. Yürek vermediğiniz, ta içinize erişemez. İnsanlara baktım ki her biri kendisine bir sevgili edinmiş. Kimi kadın, kimi erkek. Bazısı nefis, bazısı da heva. Kimi mal, kimisi de şöhret. Herkes o sevgiliyle ölüm anına kadar beraber olabilmiş, bazısı da kabrin başına kadar beraber bulunabilmiş, toprağa verilince ona veda etmiş. Herkes sevgilisini karanlık bir kuytuya bırakıp geri dönüyor. Düşündüm. Kendime öyle bir sevgili bulayım ki, hayatımda ve vefatımda benimle beraber olsun.