Títulos em Gênero Ficção

Tolstoy’un ölümsüz eseri “İnsan Neyle Yaşar”, yüzyıllar sonra hâlâ insan yüreğine dokunan basit bir soruyu peşine takıyor: Bizi hayatta tutan gerçek güç nedir? Bir köy kunduracısının yol kenarında donmak üzere bulduğu esrarengiz yabancıyla başlayan bu kısa klasik, merhametin ve sevginin görünmez ağına düşen sıradan insanların öyküsünü anlatıyor. Tolstoy, melekler ve kırbacın gölgesinde geçen bu masalsı anlatıda, ekmeğin tadından adaletin yüküne, on bin talant borcundan bozkır rüzgârına uzanan geniş bir insanlık panoraması kuruyor.

Darrell Standing’in boğucu hücresinden başlayıp sonsuz uzaya, tarihin karanlığına ve bilincin sınır tanımaz labirentlerine uzanan benzersiz bir yolculuk… San Quentin Cezaevi’nin taş duvarları ardında, “deli gömleğinin amansız baskısıyla kımıldayamaz hâle getirilen eski profesör Darrell Standing, bedenini saran prangaların ötesine, yüzyılları aşan bir düşsel keşif seferine çıkar.

Stefan Zweig, “Korku”da günlük yaşamın sıradan görünen perdesi arkasında saklanan endişeleri çarpıcı bir şekilde işliyor. Ufak bir hatanın insanın tüm dengesini nasıl altüst edebileceğini, en beklenmedik anlarda nasıl bir hesaplaşmaya dönüşebileceğini gösteriyor. Evlilik, toplum baskısı ve vicdan arasındaki zorlu mücadelede, kahramanımızın korkularını adım adım soluyor; her sayfada onunla birlikte çıkış yolu arıyoruz. Zweig’in üslubu, duygu yoğunluğunu yavaş yavaş artırarak okuru hikâyenin içine çekiyor ve karakterin çırpınışını paylaşmamızı sağlıyor.

Paris'in soğuk köprülerinin altında, Seine Nehri'nin kıyısında, yaşamını sürdürmeye çalışan bir ayyaş olan Andreas Kartak'ın hikayesi anlatılır. Andreas'ın hayatı, ona hiç ummadığı bir anda yardım eli uzatan gizemli bir yabancının verdiği iki yüz frankla değişir. Ancak bu para, Andreas'a bir yük ve bir sınav haline gelir; geçmişle yüzleşme, sözünü yerine getirme ve ruhsal bir kurtuluş yolculuğuna dönüşür.

Kızıl, derin duyguların, sırların ve dramatik olayların gölgesinde gelişen bir aşk hikayesini anlatıyor. İki farklı dünyadan gelen iki insanın, imkansız görünen bir bağ kurarak birbirlerine olan tutkularını keşfetmeleri… Ancak, geçmişin gölgeleri ve toplumsal baskılar, onların mutluluğunu tehdit ediyor.

Leonid Andreyev’in “Kızıl Kahkaha” adlı eseri, savaşın yıkıcı etkilerini ve insanın alışılmış düzenin yerini nasıl kaosa bıraktığını keskin bir dille ele alır. Eserde, çatışmanın sadece bedenleri değil, aklı, inancı ve değer yargılarını da altüst eden yönü anlatılır. Savaşın getirdiği sert gerçeklik, disiplinle örülü yüzeyin altında, bireylerin savunmasızlığı ve umutsuzluğu ile iç içe geçmiş; okuyucuyu, varoluşun kırılganlığını sorgulamaya davet ediyor.

Dünya edebiyatının en büyük yazarlarından olan Fyodor Dostoyevski, bu eseri 1849-1859 yılları arasındaki 10 yıllık Sibirya sürgününden döndükten sonra St. Petersburg’da yazdı. Romanı anlatan, genç bir yazar olan ve gelecek vaat eden İvan Petroviç’in, yazma yöntemleri ve toplumsal konumu Dostoyevski’nin kendi yaşamından alınmıştır. Kahraman, büyük bir ünden yoksulluğa düşer. Roman, toplumda hep aşağılanan ve hor görülen insanların, nüfuzlu kimselerin bencilce hesapları arasında ezilişini ve sarsılışını işler. Sıradan insanların olağanüstü yaşantıları ve şaşırtıcı karakter özellikleri anlatılır.

Burası Efsane Futbol Okulu. Dünyanın dört bir yanından gelen yetenekli çocuklar, bu okulda buluşuyor: Messi, Ronaldo, Neymar, Virgil Van Dijk, Cengiz, Kevin De Bruyne, Eden Hazard, Agüero, Neuer ve daha nicesi... Sen de bu okula katılmaya hazır mısın? "Bence futbolun %98'i, başarısızlıkla baş etmek ve ertesi gün oyundan zevk alıp hâlâ gülümseyebilmek ile ilgili", Jürgen Klopp.

Kanatsız arımız Mu, yeni macerasıyla elden ele konmayı planlıyor. Bir kitapsever minik elden diğerine... Ahmet Şerif İzgören, Mu’yu gülümsetmeye, birlikte kurabileceğimiz güzel dünyalara işaret etmeye devam ediyor. Uçmak için ne lazım? Pofuduk kanatlar, bal rengi bir uçan balon, kocaman bir uçak… Hayır, hayır, biraz daha düşünün canım! Bir dosta ne dersiniz? Kovanımız yine harıl harıl çalışıyordu. Ama bu sefer bal yapmak için değil. Arıcıklar, görkemli bir taht hazırlıyorlardı. Ne Kraliçe ne de Bal Şefi’neydi bu taht, kanatsız arımız Mu için tasarlanmıştı.

Irene Wagner kocasını aldatıyor; fakat kocasına yakalanma korkusu, aldatma tutkusu kadar büyük. Evinden dışarı çıktığı anda bu korkunun baskı ve işkencesini üzerinde hissediyor. Günlük yaşamında karşılaştığı imaların yalnızca birer rastlantıdan mı yoksa sırrının başkaları tarafınca ortaya çıkarılmasından mı kaynaklandığını bir türlü çözemiyor. Algıları korku ve vicdan azabı ile örtülü. Sonunda bir kadın tarafından tehdit edilinceyse hayatı büyük bir karmaşaya dönüşüyor.

Ekmek Parası, Muzaffer İzgü'nün kendi yaşamından yola çıkarak yazdığı unutulmaz roman Zıkkımın Kökü'nün çocuklar için uyarladığı versiyonudur. Bu kitapta işini kaybeden bir baba, ayakkabısı olmayan çocuklar, su baskınında yıkılan bir ev, kaybolan eşyalar ve ev sahibinin karşısında bükülen boyunlarıyla anlatılan bir ailenin hikâyesine tanıklık edeceksiniz. Tüm bu olumsuzluklara rağmen dünyanın en güzel ailesinin hikâyesi.

Halikarnas Balıkçısı, "Yüzyıllar boyunca Anadolu diye, Anadolu'da diyar diyar gezeyim dedim, her yerin eski efsanelerinden tutup da günümüze kadar gelmiş tarihsel olayları yazayım dedim. Ne var ki, Anadolu'nun çeşitli ekonomik, toplumsal kargaşalığının içinden çıkabilene aşkolsun. Örneğin bir yerden bir yere giderken insan attığı bir tek adımda felsefenin baş döndürücü bir doruğuna fırlar, atılan ikinci bir adımda ise estetiğin derin bir uçurumuna tepetakla dalar..."

Sosyal ilişkileri zayıf bir yeraltı adamı, yerin üstüne çıkmaya çalışırsa (yani sosyalleşirse) ne olur? Kendisini toplumdan soyutlamış, kendi deyimiyle hasta bir insan olan isimsiz kahramanımız, yeraltı diye adlandırdığı karanlık ruh dünyasından okuyucuya sesleniyor. Asosyal bir yapısı olan, samimiyetten uzak arkadaşlarıyla ilişkilerinde ezilmemek için kendini şartlandıran ve bunun için çabalayan, fakat her defasında gururunu ayaklar altına alan biri... Ezilen gururunu, bir başkasının gururunu ezerek bertaraf eden, psikolojisi bozuk bir karakter.

Piyanoda yazılmış gibi bu öyküler. İnsanın içine, ta süveydaya ilerliyor ve orada kelimelerin kendi hayatımızın izlekleriyle birleştiği bir müzik yaratıyor. Her okuyuşta başka bir müzik. Çünkü deneyimlerimizle birlikte öyküleri içselleştirişimiz de değişiyor. Bazen de güm diye bir davul çalıveriyor, hele ki öykülerin sonlarında. O ses önünden öylesine geçip gittiğimiz insanlara bakarken içimizde çınlamaya devam ediyor. Derken hep aynı soru yankılanıyor: “Bu kadar aşina olduğumuz hayatlarda biz bunları nasıl gözden kaçırdık?” Semih Erelvanlı insanı, insanlığımızı ince sızılardan, dünya ağrılarından yakalıyor.

Tolstoy, Shakespeare’den sonra dünya dillerine en çok tercümesi yapılan yazar dır. Çocukluğunda, ağabeyi Nikolay’dan çok etkilenmiş, ergenliğinde Rousseau okumuş, gençliğinde önce Doğu dilleriyle ilgilenmiş, daha sonra hukuku tercih etmiştir. Ancak yalın ve parlak dehası onu özgür olmaya itince, hukuk fakültesini de terketmiştir. Tolstoy çağını çok iyi gözlemlemiştir. Aristokrat sınıfın amaçsız, debdebeli yaşantısını yoğun olarak eleştirmiştir. Uzun bir süre seyahat etmiş, tabiatı ve insanı incelemiştir.

Jack London az rastlanır anlatı yeteneğiyle kendisini ilgilendiren birçok farklı alanda eserler verdi. Ademden Önce. ilk insanın çarpıcı öyküsüyle genetik kodlanmayı. rüyaları ve ilkel yaşamı keşfe çıkan bir roman. Oldukça sert çizilen karakterler ve sürükleyici dramatik yapı okura büyük bir okuma zevki ve düşünme vesilesi vaat ediyor.

Çocuk, Yazdığım satırlar titrek olacak. Belki o yüzden okumakta zorlanacaksın. Ama istesem de bundan daha düzgün yazamam. Çünkü içinde olduğum vapur, azgın dalgalar ile boğuşuyor. Karadeniz’in azgın dalgalarıyla. Sana bu satırları yazarken iskemlemde oturmakta bile zorlanıyorum. İki gün önce çıktık yola. İstanbul Boğazı’ndan çıktığımızdan beri de deniz hiç durulmadı, sakinleşmedi. Girişeceğimiz savaştan artık geri dönüşümüzün olmadığını sanki Karadeniz bile biliyor.

"Sevgili dostum, sana acı bir haber ve tatlı bir hikaye gönderiyorum; zavallı Şekip! Dün zavallıyı görmek için Büyükada’ya gitmiştim. Keşke gitmez olaydım, o hali keşke görmez olaydım. Annesini teselli etmek istedim, zavallı kadın gözyaşları dökerek oğlunun son bir arzusunu yerine getirmek istediğini söyledi. Benim gönderdiğim paket işte Şekip’in herkesten gizli, hasta yatağında yatarken müsveddesini yazdığı son hikâyesiymiş. Hulusi’ye verin de şunu okusun demiş. Ben elime alıp da hikâyeyi okuyunca hemen sana göndermeyi düşündüm.

Esirlikten kurtulan ama hürriyetin tadına varamayan Cengiz Dağcı'yı anlatır. "Yurdunu kaybeden adam için hürriyetin bile bir manası kalmadığını şimdi anlıyorum. İçinde doğduğum, gülüp oynadığım yerlerde benim dilim konuşulmuyor artık. Bir zamanlar, o topraklarda dilimi konuşan insanların ne olduklarını da bilmiyorum. Son fırtına, ağacı devirdi. Bizler, uçurduğu birkaç yaprak, boşlukta yolunu şaşırmış, ümitsiz ve şaşkın, meçhul bir geleceğe doğru, yalpa vurup duruyoruz.

"Tatlı yavru örümböcek. Küçücük burnu var öpülecek. Hiç dostu olmamış hayatta. Kovanda kalırsa çook sevinecek". Baldan tatlı kahramanımız Mu, kovana bir misafirle dönü­yor. Pek sevilesi, minicik bir örümböcekle... Ama bizim Kar­go Sevgidenuzakduran, bu yeni arkadaşa da hiç ısınamı­yor. Ta ki kovan, eşek arılarının saldırısına uğrayana dek. Olanlara Mu ve arkadaşları gibi siz de çok şaşıracaksınız.